یادداشت| با هم نقص ها را برطرف کنیم

بسم الله الرحمن الرحیم

آن چیزی که مهم است خودِ نظام جمهوری اسلامی ایران است؛ یعنی انقلاب و آرمانهایش.
اگر کسی اعتقاد دارد انقلاب اسلامی و آرمانهای آن الهی و قرآنی است و رفاه مادی و معنوی در بستر همین انقلاب با آرمانهای بزرگش به دست می‌آید و این نظام را مقدمه و امید خود برای رسیدن به دولت کریمه و حکومت الهی مهدوی می‌داند با وجود تمام مشقت هایی که دارد مانع از بین رفتن آن می‌شود و عقل نیز حکم می‌کند برای حفظ آن از هر سختی بگذرد و امیدش را از دست ندهد والّا قطع امید مساوی است با نابودی.
کدام فرد عاقلی می‌پذیرد پُلی که او را از یک رود خروشان عبور می‌دهد، هرچند دارای عیب و نقص شود را خراب کند؟! به همین خاطر است که در طول تاریخ قیام کنندگان به حق تا پای جان برای این هدف مبارزه کردند و شهید شدند.
خب حال ما نیز قیام کردیم و بحمدالله قیام ما به تشکیل نظام جمهوری اسلامی ختم شد و این جسر و پل ساخته شد. خب حال چه کنیم؟ متاسفانه در طول این سالها این جَسر توسط مُنَقّصین؛ عده ای دشمن و دوست، خارجی و داخلی، خواسته و ناخواسته، آگاهانه و جاهلانه دارای نقص شد. با این هدف که این پل ما را به آن طرفِ آبادِ رودِ خروشان نرساند. خراب کنیم این پُل را؟ این امیدمان را؟ عاقلانه است؟ ما باید راهی پیدا کنیم نقص ها را برطرف کنیم تا به سلامت گذر کنیم. نباید این نقص ها ما را از حرکت بر روی این پل بازدارد.

رضامشایخ | ۱۴۰۲/۳/۱۵